نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت اجرایی دانشگاه هرمزگان

2 دانشیار جهاد دانشگاهی کشور

3 دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت رسانه دانشگاه تهران

4 کارشناسی فقه و مبانی حقوق دانشگاه آزاد اسلامی واحد یاسوج

چکیده

گرچه در مورد مفهوم توانمندسازی و رابطه آن با سایر متغیرها، پژوهش های متعددی انجام گرفته است لکن هوش معنوی به عنوان عاملی اثرگذار بر رفتار فردی، اجتماعی و به تبع آن رفتار سازمانی، طی سال های اخیر در ادبیات سازمان و مدیریت مطرح شده است. پژوهش حاضر با هدف مطالعه رابطه هوش معنوی و توانمندسازی در اداره کل ورزش و جوانان استان تهران، انجام گرفته است. روش این پژوهش پیمایشی از نوع همبستگی و ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه استاندارد توانمندسازی و هوش معنوی است. نتایج تحلیل داده ها که از طریق آزمون همبستگی پیرسون محاسبه شده است، نشان داد که بین هوش معنوی و توانمندسازی رابطه معناداری وجود ندارد. همچنین بررسی فرضیه اول مربوط به وضعیت هوش معنوی، نشان داد که  فرض صفر مربوط به فرضیه اصلی رد و با توجه به مثبت بودن مقادیر حد پایین و بالا می توان گفت هوش معنوی بالاتر از حد متوسط است. همچنین  فرض صفر مربوط به فرضیه  دوم رد می شود و با توجه به اینکه مقادیر حد پایین و بالا، بالاتر از صفر می باشد توانمندسازی بالاتر از حد متوسط است.

کلیدواژه‌ها

منابع فارسی
غباری بناب، باقر؛ سلیمی، محمد؛ سلیانی، لیلا و نوری مقدم، ثنا. (1386). هوش معنوی. فصلنامه علمی پژوهشی اندیشه نوین دینی، سال سوم، شماره دهم، 125-147.
فتاحی، مهدی. (1386). اثرات معنویت در محیط کار بر رفتار شهروند سازمانی و ارتباط آن با کیفیت خدمات و وفاداری مشتری. پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه تهران.
 معلمی، صدیقه؛ رقیبی، مهوش و سالاری درگی، زهره. (1389). مقایسه هوش معنوی و سلامت روان در افراد معتاد و غیرمعتاد. مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد. دوره 18، شماره 3، ویژه نامه همایش رفتارهای پرخطر، 235-242.
 نوبری، ام لیلا. (1387). بررسی رابطه هوش هیجانی با توانمندسازی کارکنان سازمان بازرگانی استان آذربایجان شرقی. پایان نامه کارشناسی ارشد رشته مدیریت دولتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بناب.
 یعقوبی، مریم؛ یارمحمدیان، محمدحسین و جوادی، مرضیه. (1387). رابطه تعهد سازمانی و استرس شغلی در مدیران بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان. نشریه مدیریت سلامت. شماره 11، 63-68.
 
منابع لاتین
Emmons, R. A. (2000). Is spirituality an intelligence? Motivation, cognition, and the psychology of ultimate concern. The International Journal for the Psychology of Religion, 10(1), 3-26.
Gardner, H. (2000). A case against spiritual intelligence. International Journal for the Psychology of Religion, 10(1), 27-34
Ken nedy, Michael Henry )2002(. Spirituality in the Workplace: An Empirical Study of this Phenomenon. Nova Southeastern University. PP 23-40.
Nadery F, Asgari P, Roshani K,and Mehri Adryany M. (2008). Relationship and spiritual intelligence emotional intelligence with life satisfaction of elderly. Journal New Findings in Psychology. The Islamic Azad University of Ahvaz.vol(5), no(13), pp. 127-138.Journal of Management Education, Vol. 21, No. 1, February, pp. 121-39.
Nea l, J. (1997). Spirituality in management education: a guide to resources
Smith,  Mary  (2005),  “Spiritual  Quotient  Questionnaire  (SQQ)”. www. MySkillsProfile report.com, Pages: 7.
Torabi, Mohsen . Moghimi, Seyed Mohammad.Monavarian, Abbas(2012). Investigating the Relation between Spiritual Intelligence and Psychological Empowerment among Nurses of Faghihi Hospital in 2013. International Journal of Economy, Management and Social Sciences, 2(8), Pages: 539-543.